همه ی اونایی که خیلی زود عصبی میشن و از کوره در میرن از این حالت خودشون در رنج و عذابن. منتها حرف این افراد همیشه اینه که چه کار کنم دست خودم نیست! وقتی عصبانی میشم و داغ میکنم دیگه هیچی نمی فهمم!
اگه شما هم کم و بیش از این افراد هستین و نمی تونین خشم تون رو کنترل کنین و دوست دارین آدم پرتحملی باشین براتون هفت تا پیشنهاد دارم:
۱- هر وقت در طول روز فرصت میشه ( هر روز ) به پیامدهای منفی عصبانیت هاتون تا به امروز فکر کنین. ببینین تا الان بابت این خصلت تون چه چیزهایی از دست دادین و به خودتون و دیگران چقدر لطمه زدین. باید اونقدر به این موضوع فکر کنین که دچار تهوع بشین.
۲- یادتون باشه قرار نیست همه مثل شما فکر کنن و اونجوری که شما دوست دارین رفتار کنن. آدما رو همونجوری که هستن بپذیرین. مثلاً اگه کودک و شیطنت های کودکی رو بپذیرین از اینکه توی اتاق بدو بدو می کنه و روی مبل ها بالا و پایین می پره عصبی نمی شین.
۳- توقع تون رو از اطرافیان تون هرچه می تونین کمتر کنین. افراد پرتوقع، وقتی انتظارشون برآورده نمیشه از کوره درمیرن. مثلاً اگه توقع دارین رئیس تون توی اداره به شما توجه کنه پاداش ویژه بده به زودی عصبی میشین چون احتمالاً اون این کار رو نمی کنه.
۴- قضاوت هاتون رو عوض کنین. دیگران و رفتارهاشون رو جوری قضاوت کنین که عصبانی تون نکنه. اگه با دوست تون قراری گذاشتین و اون به موقع سر قرار نیومده به جای اینکه با خودتون بگین اون آدم بی خیال و بی ملاحظه ای که به من اهمیت نمیده، فکر کنین یادش رفته یا خدایی ناکرده مشکل خاصی واسش پیش اومده و یا
۵- وقتی می بینین توی صحبت با یه نفر دارین عصبی می شین و داغ می کنین به هیچ عنوان حرف رو ادامه ندین. با خودتون خلوت کنین، برین قدم بزنین و یا توی اتاق دیگه چند دقیقه دراز بکشین و یا اینکه آبی به سر و صورت تون بزنین.
۶- پیش بینی شرایط بد رو بکنین. ممکنه با همه ی عجله ای که دارین به یک ترافیک سنگین بخورین و یا اینکه یه ماشین با سرعت از کنار شما که توی ایستگاه اتوبوس هستین رد بشه و آب بارونی که توی خیابون جمع شده به سر و صورت تون بپاشه.
۷- مثل یک مریضی که بیماری سختی داره و جدی واسه ی شفای خودش دعا می کنه شب و روز از خدا بخواین که قدرت کنترل خشم و روحیه ی تحمل و بردباری بهتون